drakiross

Bir saat daha astım duvarıma şimdi... Artık kimin sayesinde bu sefer bilmiyorum. Bu saatlerin her biri, bir benin ömrü kadar... Kaç ben çıktıysa benden içeri o kadar çok saat var. Yetmiyor gibi yenileri ekleniyor, ne mutlu. En yalnızımda bile yalnız değilim aslında. Bu içerideki baskı bende acil bir kusma isteği uyandırıyor. Epeydir bir yoğunlaşma mı oldu, iç hacmim mi kaldırmıyor artık, bilemiyorum. Ama bütün bunlar bana dalgalı denizde kalakalmış taka etkisi yapıyor:

Herkesin bilmesine gerek yok... Sen bil yeter... Aslinda dur, senin de bilmene gerek yok. Benim de bilmemek gibi bir luksum yok.. Ahhhh, ben biliyorum. Evet, bu havayi boyle derin icime cekmemin de, ruzgar tenimi oksadiginda urpermemin de nedeni belki... Ahhh, bir biraksam kendimi... En olasi, sarkilara birakmak kendini... Tak kulakliklari, at kendini yollara... Yururken hep ayni hep ayni, notalardan dunyalar cikar, her adimda farkli... Bir biraksam oysa kendimi... Bir biraksam... Merak ede ede doyurdum beynimdeki tum hucreleri... Obez oldu beynim, merak obezi... Yok artik, ilginc gelmiyor, gelmiyorum, gelmiyorsun, gelmiyorlar. Ama bir